Back home
Eerlijk is eerlijk, ik ben alweer drie weken thuis. Nu bekruipt me lichtelijk het gevoel van Karel de muis, die iedereen schreef over zijn avonturen in verre landen, terwijl hij gewoon op zijn zolderkamer verbleef. Deze verhaaltjes hebben we vaak aan de kinderen voorgelezen.
Maar hoewel achter mijn laptop, put ik toch uit mijn eigen herinneringen. Toen Husby and Son eenmaal gearriveerd waren, kon het avontuur met z’n drietjes losbarsten.
Dit bracht ons naar Koh Rong Island, een bounty-island pur sang. Om daar te komen, moet je een ongewisse reis maken langs de lelijkste stad ooit, Sihanoukville. Onduidelijkheid was of er boot vertrok, wanneer, en welke boot dan ons naar het bountyresort zou brengen. In dit gewirwar van krioelende mensen op de pier ving Son nog een paar Pokemons. Paar jaar geleden heel populair, hij en zijn vrienden vinden het nog steeds leuk. Zeg maar een soort van geo-catching maar dan in een app met pokemons.
Uiteindelijk vonden we een prutsbootje waar veel te veel mensen op moesten.En wat is het dan lastig om een grote samsonite bij te hebben voor maanden werken en reizen, zeker als je van een hoge pier in dat speedbootje moet springen!
We verbleven op Koh Rong Island bij Coconutbeach. Klinkt erg idylisch. Helaas deed de moessoen zijn werk, het regende constant. Ook dan zag het er nog redelijk idylisch uit, maar we bleven toch maar droog binnen zitten.
In de jungle stond het volgende avontuur op ons te wachten: een trektocht, autopech op de terugweg, een lift achterop een truck, het begon te hozen, dode varkens achterop een brommer. Onderweg kwamen we langs gebieden waar nog steeds landmijnen worden gezocht opgeruimd. Een soort geocatching maar dan met landmijnen :-(. Bij gedetecteerde landmijnen werden rode driehoekjes geplaatst.
Ondertussen bezig met werken voor de women-empowerment, ook nu thuis nog. Wat is het toch leuk om voor een goede zaken je in te zetten!
Hoe is het dan om thuis te komen? Nou je merkt dat alles gewoon is doorgelopen terwijl ik weg was. Trots op mijn gezin, dat ging super!
Een tijdje weg is ook een soort van opruiming: dingen houden vanzelf op. Dat maakt ruimte voor een aantal hele leuke nieuwe dingen.
Hoe was het om zo alleen op reis te gaan? Nou van te voren keek ik er tegenop. Spannend, iets nieuws, wat zal het me brengen? Nu denk ik, dat gaat heel gemakkelijk! Over de hele wereld liggen goede doelen en avonturen te wachten op mij/ ons. Het is een soort geo-catching in avonturen.
Wat een aantrekkelijk idee!
Allemaal bedankt voor het lezen van mijn blog, en alle leuke reacties die ik heb mogen ontvangen. Het is ontzettend leuk om dat allemaal zo te delen! Ik meld me weer als er op dit front weer iets te beleven valt.
Lees hier meer en/of bekijk meer foto’s bij dit bericht.
