Relaxte zaterdag, ben op Jeff, een Amerikaan, aan het wachten om samen naar de Killing Fields te gaan, een tochtje van een half uurtje. Vanochtend een wasje gedaan en naar de gym geweest. Eerste keer gym, ik ben gelijk goed gelopen, en kon ook direct beginnen. 6000 riel (=1,5$).Pnom Penh is niet zo goed voor de conditie, want je zit de hele tijd in de tuktuk. Wandelen door de stad lukt haast niet. Er is wel een strookje tussen bebouwing en straat, maar dat kun je geen stoep noemen. Het is oneffen, staat vol met troep, auto’s, straattentjes, afval, etc.
Naar de gym, in de buurt door binnendoorwegjes, lukt redelijk goed. Leuk stukje buurt, met merkwaardig veel brommer-was-bedrijfjes. Brommertjes worden grondig gewassen, hier. Banden gesopt, velgen geborsteld, etc. Zal wel voor de verkoop zijn, lijkt me. Er zijn ook zo ontzettend verschrikkelijk veel brommertjes!
Ik zit tegenwoordig ’s ochtends en ’s avonds tijdens spits een half uur in de tuktuk. Tuktuks zijn er ook ontzettend veel. Maar brommertjes kruipen overal op en door. Ze rijden ook massaal op de stukjes die je geen stoep kunt noemen. Er zitten rustig 3 of 4 personen op een brommertje. Een smartphoneverbod is nog niet ingevoerd. Laatst zag ik iemand een brommer met één hand besturen en hij had een baby onder de andere arm geklemd. Op sommige verkeersaders is het in spitstijd gewoon een grote massa brommertjes, tuktuks en wat auto’s. Voortdurend gas geven en remmen om weer een paar meter verder te zijn. ik draag nu ook een mondkapje, want het stinkt behoorlijk.
Hier een filmpje met Tochtje in de tuktuk
En dan hebben we het nog niet over de sustainability! In de tuktuk begin voortdurend te fantaseren over de aanleg van een metronetwerk. Wat zouden dan veel brommertjes overbodig zijn!
Ik hoor een hoop geroffel…Oeps een stortbui…snel mijn was…oh nou is de was weer nat…en ik zelf ook!
Jeff is al de hele ochtend bezig met de was, wou naar een laundrette. Zien wanneer hij terugkomt om naar de Killing Fields te gaan. Anders ga ik wel alleen.
Afgelopen week echt hard gewerkt! Bij een nieuwe NGO. Bij de eerste NGO lag het moeilijk dat ik kwam. Vervolgens heb ik een poosje microkredieten gedaan, heel interessant! En nu zit ik bij Banteay Srei. Een organisatie op gebied van vrouwenrechten. Op dit vlak is er nog een hoop te doen in Cambodja. Het is een van de noodzakelijk stappen die het land moet nemen wil men migreren naar een hoger ontwikkelingsniveau. Vandaar dat deze projecten met allerlei internationale middelen worden ondersteund.
Pas in 2007 is de Chab Srey formeel afgeschaft. Dat zijn regels hoe vrouwen en ook mannen zich moeten gedragen. Een aantal regels voor vrouwen zijn:
“Don’t bring the outside flame into the house and then burn it.
Your skirt must not rustle while you walk.
You must be patient and eat only after the men in your family have finished.
You must serve and respect your husband at all times and above all else.
You can’t touch your husband’s head without first bowing in respect.
School is more useful for boys than girls.
Be respectful towards your husband.
Serve him well and keep the flame of the relationship alive. Otherwise, it will burn you.
Do not bring external problems into the home.
Do not take internal problems out of the home.”
Mannen hadden ook regels, maar alleen over hun rol in de maatschappij.
Al bij al een good job to do, en een hoop wat ik kan toevoegen.
Over de Killing Fields schrijf ik nog wel een keer. Evenals over het eten. Het eten hier is echt heerlijk. Fruit dat ik nog nooit heb gezien, of van gehoord.
Ze hebben hier ook dorian. In Rotterdam heb ik wel eens samen met Yi Long dorian-ijs gegeten. Smerig! het smaakte naar gevilde nerts! Nu vind ik wel dat ik nog eens verse dorian moet proberen, om een definitief oordeel deze vrucht te vellen. Sommigen vinden het erg lekker. Maar daar schrijf ik nog wel een keer over.
Heel fijn en zoveel leuke, mooie, goede, meelevende reacties te hebben mogen ontvangen. Ik heb al een geprobeerd om ze persoonlijk te beantwoorden, maar dat lukt niet met dit systeem.
